REISAFFICHE

Home Reizen Contact Site Map Zoeken

Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Evaluatie en tips
Foto's van Chios



Wat doe jij tegen agressie en geweld?

Chios 2004

Herstelwerkzaamheden - Volissos - Chios

Het mysterie van het tasje

Maandag 21 juni 2004
Chios-stad
Neo Moni-klooster
Anavatos
Volissos
Limnia
Limnos
Avgonyma


Zoals gewoonlijk koop ik brood (is nog warm) en beleg bij de mini-market aan de overkant. Ik word bediend door 'madame'. We spreken Frans met elkaar, want dat gaat haar beter af dan Engels.

We gaan vandaag vroeg op pad, want we hebben een vol programma. Eerst naar Chios-stad om een berichtje voor Esther Winkel achter te laten. We willen aan haar doorgeven dat we op de dag van vertrek met de huurauto naar het vliegveld gaan en zodoende niet met de bus opgehaald hoeven te worden. Esther is er niet, dus geef ik een briefje af aan haar collega.

Nu we toch in Chios-stad zijn, koopt Bep een lappenpop bij het mastiekwinkeltje. In een kledingzaakje koopt Bep een wit T-shirt, dat goed past bij haar klaprozenrok. Ik koop een ouzoglaasje en een T-shirt met het logo van de Olympische Spelen.

Vanuit Chios vertrekken we naar het Nea Moni-klooster. Het ligt in een prachtige streek. De heuvels zijn begroeid met olijfbomen, mastiekstruiken en hoge cypressen. Langs de weg bloeit brem en oleander. Helaas is de kloosterkerk gesloten vanwege renovatiewerkzaamheden. Drie kleine kapellen zijn wél te bezichtigen. Er hangen prachtige ikonen. Sommige zijn, zo te zien, al erg oud. In de Timiou Stavrou-kapel liggen de skeletten opgeborgen van monniken die in 1822 zijn omgebracht door de Turken. De schrik voor de Turken zit er, zelfs vandaag de dag, nog goed in. De "vijand" aan de overkant wordt scherp in de gaten gehouden!

We rijden door naar Anavatos, een prachtig verlaten bergdorpje, wat geheel in de rotsen is uitgehakt. Het dorpje gaat op die manier helemaal op in het landschap. Dit was bedoeld ter bescherming voor piraten.

Aan het begin van het dorp staan een handvol bewoonde huisjes en een tabepna, die gerund wordt door een Australische. Terwijl we aan de koffie zitten, wordt er een nieuw gedeelte met overkapping aan het terras gebouwd. De werklieden zijn niet zo handig en moeten voortdurend gecorrigeerd worden door de voorman. Na de koffie en een babbeltje met de Australische, klimmen we bergopwaarts, het verlaten dorp in. We doen het rustig aan, want het is behoorlijk warm. De huisjes van grijze steen liggen er verstild bij. De meeste liggen vol puin, zodat we niet naar binnen kunnen. Vanaf deze hoogte hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving.

Nadat we zijn afgedaald gaan we verder met onze tocht. We rijden een heel stuk naar het noorden, door een ongerepte, heuvelachtige streek. Regelmatig hebben we schitterende vergezichten over de azuurblauwe zee. Bij Volissos wil Paul gaan tanken, doch een norse tankbediende maakt duidelijk dat het apparaat 'kaput' is en dat we na drieën terug moeten komen.

Ondertussen gaan we Volissos in, een dorp waarvan beweerd wordt dat Homerus er woonde. Dat is echter niet helemaal zeker. Wél zeker is, dat de heilige Marcella in Volissos heeft gewoond. Vlakbij het dorp ligt een klooster dat aan haar is gewijd.

We lunchen bij een tabepna vlakbij de kerk. Vanaf onze plek zien we een man die bezig is letters op een plaquette in te kleuren. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken. Hij heeft er geen bezwaar tegen, al vindt hij het wel een beetje vreemd. Tegenover ons op het terras zit een Franssprekend stel uit Luik. Ze maken met iedereen een praatje. Het lijken mij echte levensgenieters.

Wanneer we gegeten hebben, trekken we verder naar Limnia, een piepklein havenplaatsje. Bij gebrek aan andere bezienswaardigheden fotografeer ik een buste van Kanaris, met twee kanonnen ervoor. We komen de Walen weer tegen. Hun jacht ligt hier afgemeerd, oftewel hun 'maison à mer', zoals zij het poëtisch noemen. Het is geen kinderachtig bootje, stellen we vast.

We beproeven ons geluk nogmaals bij het tankstation. Over tien minuten zal de zaak weer operationeel zijn, wordt ons verteld. We hebben geen zin om te wachten en gaan naar het stille strandje van Limnos. Wij zijn de enige mensen op het strand. Jammer genoeg hebben we last van gemene steekvliegen.

Vanwege de vliegen blijven we niet al te lang op het strand. We rijden nogmaals naar het tankstation. Eindelijk kunnen we tanken! Met een gerust hart rijden we verder. Het volgende tankstation is pas in Chios-stad en daar zitten we een eind vandaan!

We maken een stop bij Avgonyma. Ook dit wordt een 'verlaten bergdorp' genoemd, maar dat is teveel eer. Er wonen nog aardig wat mensen in de huisjes van grijze natuursteen. Je kunt er zelfs een middeleeuws huisje huren, wat van alle gemakken is voorzien.

Toen we vanmorgen bij Nea Moni waren, ontdekte Bep dat haar camera mankementen vertoont. De lensbescherming schuift niet helemaal voor de lens weg, wanneer ze een foto wil maken. Paul heeft het 'gerepareerd' door de lensbescherming opzij te duwen. Of het probleem helemaal verholpen is, weten we niet zeker. We besluiten het laatste rolletje bij een 1 uur service te laten ontwikkelen. Met dit doel rijden we naar Chios-stad. De winkel sluit om negen uur, maar voor die tijd zijn de foto's klaar, belooft de verkoopster.

Om de tijd te doden, lopen we naar het stadspark. Het ziet er niet echt aantrekkelijk uit. In de perken staan wat dorre, miezerige plantjes. Op een grote hoeveelheid bustes van ernstig kijkende heren na, is het verder een kale boel. Bij een restaurantje in het park nemen we wat te drinken. We kijken naar de spelende kinderen en hun ouders. Vlak bij het terras staat een mechanische draak, die gaat bewegen als je er geld in gooit. Wanneer het apparaat in werking wordt gesteld, hoor je een blikkerig melodietje en een rasperig geluid, alsof de draak scheten laat.

Om half negen lopen we terug naar de fotowinkel, doch de deur is gesloten. We snappen er weinig van. Misschien is de verkoopster even de deur uit om een boodschap te doen. We hebben echter geen zin om lang te blijven wachten en gaan teleurgesteld weg.

We rijden naar ons thuisdorp. Wanneer we onze spullen uit de kofferbak halen, ontdekken we iets vreemds: er ligt een tasje bij dat niet van ons is! Waar het vandaan komt, is ons een raadsel! De kofferbak is de hele tijd op slot geweest. In het tasje zitten een pakje sigaretten, een hoed, een sleutelbos en drie telefoonrekeningen. Op de rekeningen staan twee telefoonnummers en de naam Ioannis Touloupiadis. Ik probeer meteen de beide nummers uit, maar er wordt niet opgenomen. Wat een mysterie!

We eten bij tabepna Limanaki met uitzicht op ons appartement en worden weer geholpen door de flirtende ober. Een aardige gozer, al is hij wel wat gladjes! Bep maakt een foto van hem, terwijl hij ons inschenkt.


<-Vorig hoofdstuk: dag 4 Volgend hoofdstuk: dag 6->
Home Reizen Contact Site Map Zoeken

Valid HTML 4.01 Transitional