Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
DAG 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21 en 22
Evaluatie en tips

Cambodja

Dag 14: donderdag 1 november 2001

Banlung - Phnom Penh

Een geordende chaos

Vandaag vertrekken we uit Banlung. Het vliegtuig gaat om half twaalf, zodat we 's morgens nog even het dorp in kunnen. Ik maak foto's op straat en op de markt. Op de hoek bij het hotel staat een voorlichtingsbord met leuke plaatjes over het belang van studeren. Onderaan staat een klein stripverhaaltje over geboortebeperking.

In het hotel neem ik een fruit shake. Het fruit staat buiten kunstig opgestapeld in een vitrine. Ik krijg een enorm groot glas, wat ik nauwelijks op krijg. Ondertussen worden de rekeningen opgemaakt. Dat neemt nogal wat tijd in beslag. Door dat hele gedoe hebben we niet veel tijd meer om iets te ondernemen. We gaan nog een kwartiertje de markt op. Bij een juwelierszaakje bekijk ik de edelsteentjes die hier in de omgeving gedolven zijn. Ze hebben allerlei kleuren: lila, jadegroen en zwart. Bij een souvenirwinkeltje zijn kattenvelletjes te koop. Ik snap niet waar die voor dienen, want als vloerkleed stellen ze weinig voor. Misschien om als trofee aan de muur te hangen?

Om elf uur vertrekken we naar het vliegveld. Aan formaliteiten, zoals inchecken of paspoortcontrole, doen ze hier niet. In de wachtkamer staan lange houten bankjes. Het lijkt wel een klaslokaal. We moeten een half uurtje wachten. Ondertussen nemen we afscheid van Virak, Lucky en meneer Leng, die ons weggebracht hebben. De meeste passagiers zijn "barang". Onder andere een Australisch meisje met rood haar dat in haar ééntje reist. Ze heeft in Banlung een heleboel rieten mandjes gekocht, waar ze nu mee loopt te zeulen. Met een stel uit Engeland praat ze over haar reiservaringen. Vergeleken met haar zijn wij maar een sullig stelletje! Ook de vage barang die op de heenweg naast Paul zat, vliegt mee.

Er staat een Russisch vliegtuig met propellers voor ons klaar, type Antonov 24b. Een nieuwer type dan het vliegtuig waar we op de heenweg mee vlogen en zo te zien ook beter onderhouden. De luchtvaartmaatschappij heet President. We worden van drankjes en een lunchpakket voorzien door een beeldschone stewardess. In weerwil met haar uiterlijk heet ze Rat. Ook in dit vliegtuig is het mistig, vanwege een dampende airco. Vanuit het raampje is het uitzicht echter zeer helder. We zien de rijstvelden en de rode wegen daartussen door. Even later vliegen we over de Mekongdelta. Een prachtig gezicht. Al snel daarna zien we Phnom Penh verschijnen. De twee rivieren, de Sap en de Mekong, zijn duidelijk te zien. Om half 1 landen we. Onze nieuwe gids, Dara, staat ons op te wachten. Hij is een leuk, enthousiast persoon. Zijn Engels is goed, al is zijn uitspraak wat merkwaardig. Achter elk woord plaatst hij een s, zodat het lijkt alsof hij voortdurend in meervoud praat.

In het Golden Gate Hotel wacht ons een aangename verrassing. We krijgen een prachtige suite tot onze beschikking. Hij bestaat uit drie kamers. In de woonkamer staan een barretje, een koelkast, een aanrecht, een waterkoker en een beukenhouten zithoek. In de badkamer hebben we een bad, een w.c., een wastafel en een föhn. En in de slaapkamer staan een tweepersoonsbed, een bureautje en een t.v. Alles is blinkend schoon. Het lijkt wel een bruidssuite! Het uitzicht is echter matig. We kijken tegen de muur van een belendend hotel aan.

We zetten meteen de vuile was buiten de deur en gaan dan de straat op. Vandaag is de laatste dag van het Waterfeest en wordt de finale van de botenrace gehouden. Dat is te merken ook! Het is bomvol op straat. De meeste mensen zijn te voet, maar er proberen ook moto's, fietsen en auto's tussen de mensenmassa door te komen. Overal staan eetstalletjes, podia en kermisattracties opgesteld. Daar tussendoor lopen ballonnenventers. De gehele Cambodjaanse bevolking is uitgelopen. Het lijkt wel een gigantische koninginnedag.

Ondanks de grote mensenzee verloopt alles zeer geordend. De heengaande stroom loopt links van de weg en de terugkomende stroom rechts. Iedereen is in een opgewekte stemming, maar niemand gedraagt zich onaangepast of luidruchtig. Aan de doelgroepen worden foldertjes uitgedeeld over het voorkómen van geslachtsziekten, over drugspreventie en over "geboorteverspreiding", zoals het hier genoemd wordt. In de geslachtsziektenfolder staan akelige foto's van venerische zweren. Dan denk je wel twee keer na voordat je onveilig vrijt!

Bij de rivier aangekomen proberen we een plekje aan de kade te bemachtigen. Hoewel we een kop groter zijn dan de gemiddelde Cambodjaan, zien we weinig van het spektakel. Tussen de hoofden door nemen we wat kleurrijke bootjes waar met eveneens kleurrijke roeiers. Er zijn verschillende categorieën: bootjes met 30 of 60 roeiers. Zittende of staande roeiers. Mannelijke of vrouwelijke roeiers. Daar wordt tijdens de wedstrijd rekening mee gehouden. Koning Sihanouk zal de prijzen uitreiken. Daar blijven we echter niet op wachten. We laten ons opslokken door de massa en slenteren terug naar het hotel.

Op onze kamer bekijken we de finale van de wedstrijd en de prijsuitreiking op t.v. De winnaars moeten koning Sihanouk schuifelend op hun knieën benaderen. Nadat ze een buiging hebben gemaakt krijgen ze een beker, een ingelijst portret en een pakje.

Wanneer we 's avonds op het dakterras zitten, wordt er vuurwerk afgestoken. Er zitten hele mooie stukken tussen. Overal staan mensen op de daken of op hun balkon te kijken. Regelmatig klinkt er applaus en aaaah-geroep.

Tegen de tijd dat we gaan eten is de grote uittocht van feestgangers begonnen. Het verkeer staat muurvast. Over een stukje van 50 meter doen we een kwartier. Worstelend door de drukte komen we uiteindelijk aan bij een Grieks restaurant, dat gerund wordt door een Australiër. Het is een sfeervol etablissement waar wij de enige klanten zijn. Door de openstaande poort kunnen we de chaotische straattaferelen gadeslaan. Iedereen krioelt door elkaar. Tot overmaat van ramp begint het te stortregenen. Ik heb medelijden met al die ploeterende mensen, maar het levert een fascinerend schouwspel op!

Na een merkwaardige, doch smakelijke Griekse maaltijd, banen we ons een weg terug door het verkeer. Bij een telefoonshop naast het hotel probeer ik naar huis te bellen. De telefoon is momenteel bezet, dus we moeten even wachten. Er hangt een gemoedelijk sfeertje. Een ouder stel staat in hun pyjama achter de balie en twee jonge kinderen lopen elkaar achterna. Wanneer de dame voor ons is uitgepraat worden we een kamertje binnengeloodst. Op een tafel staat een computer met een ingeplugde headset en daarnaast een kerstman. Ik krijg pen en papier om het telefoonnummer op te schrijven. Een jongen neemt plaats achter het toetsenbord, zet de headset op en toetst het nummer in. Via internet probeert hij de verbinding tot stand te brengen. "It is ringing," zegt hij al gauw en geeft mij de headset. Ik laat de telefoon lange tijd over gaan, maar er is kennelijk niemand thuis. Ik hoef niets te betalen, zelfs niet voor de service.

In een programmaboekje van het Waterfeest hebben we gelezen dat er vanavond kaarsjes op de rivier zullen drijven. Het lijkt ons feeëriek, maar we zien het niet zitten om ons nogmaals in het verkeer te begeven.