Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
DAG 21 en 22
Evaluatie en tips

Cambodja

Dag 21 en 22: woensdag 8 en donderdag 9 november 2001

Sihanoukville - Phnom Pehn - Bangkok - Amsterdam

Li haai, Cambodja!

Het leven in een havenstad is merkbaar harder dan op het platteland. De kooplieden zijn gehaaider, er is meer criminaliteit, meer prostitutie en gisteren zag ik een paar jeugdige lijmsnuivers. Over criminaliteit gesproken: onze reisleider geeft niet het goede voorbeeld! Gisteren werd hij aangehouden omdat hij aan de verkeerde kant van de weg reed. Dat deed overigens iedereen. Maar de dienders dachten natuurlijk: bij een toerist valt wel wat te halen. De boete bedroeg 10.000 Riel. Maar zonder bon zou het 5000 worden. Je kunt nagaan dat het bedrag dan regelrecht in de broekzak van oom agent zou verdwijnen. Vincent had geen zin in corrupte toestanden. Hij startte zijn moto en ging er vandoor, drie verbijsterde agenten achterlatend. Vandaag kwamen twee politieagenten poolshoogte nemen in ons bungalowparkje. We waren even bang dat ze Vincent gingen arresteren, maar dat bleek niet het geval te zijn!

We ontbijten en daarna gaan we nog even naar het strand. Een toeriste is een Cambodjaans meisje zwemmen aan het leren. Ze pikt het snel op. Na een half uurtje zwemt ze al zelfstandig in de branding. We huren voor 65 cent een strandstoel, waar ik meteen doorheen zak en Paul even later ook. Ik ga wat dobberen op een autoband in zee. Ook daar wordt 65 cent voor gevraagd. Een jong meisje haalt het geld op.

Tegen twaalven gaan we terug naar de hut en pakken onze rugzakken in. Ik maak een ommetje door het bungalowpark. Tussen de hutten door is een slingerend pad met kunstmatige rotspartijen, hellingen en trappetjes gemaakt. Wel wat lastig wanneer je slecht ter been bent of stomdronken terugkomt van de Biba, maar het ziet er erg leuk uit. Achter de laatste hut ligt een open veldje. Daar kunnen eventueel nog wat hutjes gebouwd worden.

We nemen een tomatensalade in het restaurant. Om 1 uur vertrekken we met een luxe aircobus. Over de American Highway rijden we naar Phnom Penh. Onderweg zien we de bekende straattaferelen die blijven boeien. Vele stalletjes, koeien, tempels, hutjes, hoogopgetaste vrachtwagens, zwaaiende kindertjes en zelfs iemand met een infuus in de hand die achterop een moto zit.

We stoppen één keer onderweg om wat eten en drinken in te slaan bij een eenvoudig winkeltje. Ze verkopen allerlei snoepgoed, zoutjes, broodjes en sigaretten van het merk Alain Delon. Achter het winkeltje staan leuke prieeltjes waar je kunt picknicken. Er loopt een grote resusaap rond. Hij wordt gevoerd door een picknickende familie met twee kinderen.

Nog voor vijven zijn we op het vliegveld van Phnom Penh. We laten de bagage controleren, maar dan krijgen we te horen dat het inchecken pas om zes uur begint. Dan maar weer naar buiten, want de hele tijd in een benauwde hal wachten is niks.

Na een uurtje rondhangen laten we opnieuw de bagage controleren. Daarna kunnen we inchecken. We moeten onverwacht 9 Dollar veiligheidstoeslag betalen, zodat we vrijwel blut zijn. In het tax free winkeltje kunnen we ternauwernood één koelkastmagneet kopen. Ik zie ook weer kaarten van Tabitha, maar dat kan bruin niet meer trekken.

Mijn verkoudheid is gelukkig wat afgenomen, want het is geen pretje om snotterend in een vliegtuig te zitten. Om tien voor half negen stijgen we op. We vliegen met een Boeing 747, die opgeschilderd is met vissen en palmbomen. De lichtjes van Phnom Penh verdwijnen onder ons. Li haai, Cambodja! Nice to have met you!

Na een uurtje vliegen komen we aan in Bangkok. Hier moeten we vijf uur zien door te brengen, mits het vliegtuig geen vertraging heeft! Vincent trakteert ons op een afscheidsdrankje in een sjiek restaurant. Dan neemt hij afscheid van ons en we wensen hem veel succes en plezier met z'n nieuwe groep. De achterblijvers wisselen adressen en telefoonnummers uit. Dan valt de groep uit elkaar. We lopen wat rond en kijken in de exclusieve winkeltjes. Alles is schrikbarend duur. Bij een balie moeten we een instapkaart halen. Daar ontmoeten we mensen van de Myanmar-groep. Zij zaten op de heenreis in hetzelfde vliegtuig als wij en ook nu reizen ze met ons mee. We wisselen wat ervaringen uit. Ik heb meteen zin om wéér op reis te gaan!

Precies op tijd, om 02.25 uur, stijgen we op. We vliegen met een Boeing 747-400. De verwachte aankomsttijd in Amsterdam is 08.40 plaatselijke tijd. We lopen voor op schema. De route loopt over India, Pakistan, de Verenigde Arabische Emiraten, Syrië en Turkije. Maar eerst zien we nog een hele tijd de lichtjes van Bangkok. Het is een immense stad. Het duurt tien minuten vliegen, voordat we over de stadsgrens heen zijn.

Op het moment dat we de maaltijd krijgen geserveerd, is er veel turbulentie. Het is een hele toer om het voedsel te krijgen waar het zijn moet. We zitten op de achterste rij, met z'n tweeën naast elkaar. Het is een mooie, ruime plek. Ik slaap veel. Tussendoor luister ik wat naar muziek of kijk naar de film die vertoond wordt.

Om vijf over negen plaatselijke tijd landen we op Schiphol. En ja hoor: er is al kerstversiering in de aankomsthal! We wachten op de bagage en trekken alvast truien aan. Het is gelukkig droog en niet al te koud. De mensen die hun bagage al hebben, nemen afscheid en vertrekken naar huis. Wij blijven als laatsten over. Dan komen uiteindelijk onze rugzakken langs en kunnen we gaan. Nog een uurtje met de trein en met de tram en dan zijn we weer thuis. Een mooie reis is ten einde. De herinneringen blijven in de vorm van 550 foto's, 380 dia's en een reisverslag.