Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips

Egypte 1992

Dag 8: zondag 1 november 1992

Abu Simbel

Op bezoek bij Ramses

Om half 4 's nachts worden we gewekt. Ons Djoser-busje met het curieuze opschrift "Christen Transport" staat al klaar. We krijgen brood, heet water, instant koffie en theezakjes mee voor onderweg. We zijn niet de enige malloten die zo vroeg op stap gaan; de hele lobby zit al vol. 't Is zeker Abu Simbel-dag vandaag!

Voordat we de woestijn in gaan, wordt de bus geregistreerd door de douane. Langs de route staan checkpoints. Tegen half zes stoppen we langs de kant van de weg en picknicken in de woestijn bij zonsopgang. Een unieke ervaring, hoewel de opkomende zon enigszins waterig is.

Het landschap is tot dan toe een absoluut niets. Als een strand zonder zee. Verderop zijn er plotseling kleine heuvels te zien. Her en der liggen lege olievaten en kapotte autobanden. Dan verschijnen de eerste nederzettingen: een paar theehuisjes en schamele woningen. En plotseling, als een oase in de woestenij, ligt daar het Nassrmeer en verderop de tempel. We kijken tegen de achterkant aan.

Ook Abu Simbel is destijds in stukken gezaagd en versleept. Er is een nep-heuvel omheen gebouwd. We lopen om de heuvel heen en zijn verbijsterd wanneer we de voorkant aanschouwen. Daar staan ze dan: de vier enorme beelden van Ramses II die je zo vaak in boeken ziet afgebeeld. Zelfs op plaatjes is het indrukwekkend; laat staan in het echt!

Ook de binnenkant van de tempel is magistraal. In het heilige der heilige staan vier beelden van goden opgesteld (waaronder Ramses II, die zichzelf tot godheid had verheven). Op 21 februari en 21 oktober drong de zon tot het heiligste gedeelte binnen en bescheen de beelden één voor één. Nu de tempel naar een hogerop gelegen oord is verhuisd, doet het fenomeen zich een dag later voor. Wonderlijk blijft het.

De rest van de tempel is rijkelijk versierd met afbeeldingen van Ramses. De man leed in hoge mate aan grootheidswaanzin! Hij liet zich afbeelden sprekend met de goden en liet zijn heldendaden vereeuwigen op de wanden. In de galerij staan acht beelden van hem met een gordel van slangenkoppen op het kruis. Dat bevorderde de vruchtbaarheid. Het heeft geholpen, want het schijnt dat Ramses 100 kinderen had.

Naast de grote tempel ligt de kleinere tempel van Hathor. Er zijn voornamelijk afbeeldingen van Hathor (de koe-godin), Isis en Nefertari te zien. Isis en Hathor zijn moeilijk uit elkaar te houden. Vaak is het verschil alleen te zien aan de naam die er in hiëroglyfen bij wordt vermeld. Een gids wijst ons erop dat de afgebeelde vrouwen dun zijn en geen botten lijken te hebben. In een latere periode worden ze "gevulder" afgebeeld.

De binnenkant van de kunstmatige heuvel is hol en kan bezichtigd worden. Er is een fototentoonstelling te zien over de verhuizing van de tempel. Er zijn heel wat zagen op los gelaten. Van heftige kettingzagen, tot handzaagjes aan toe!

Om tien uur vertrekken we richting Aswan. Onderweg stoppen we bij een eenzaam theehuis in de woestijn. Er staat een aantal bedden buiten in de volle zon. Wij zoeken de schaduw op, want de hitte is verzengend.

Ik vraag aan onze chauffeur welke cassettebandjes hij draait in de bus, want ik vind het zulke lekkere muziek. "Mustapha Amar. Number two," antwoordt hij. Mooi, dan kan ik daar naar vragen in de souk.

In Aswan is de hitte eveneens verzengend. Doch... er verschijnen plotseling wolken aan de hemel. "Nu zal de omslag wel komen," spreekt Sven geheimzinnig. We halen wat geld bij de bank en gaan eten bij Aswan Moon.

's Avonds gebeurt er iets spannends. De stroom valt uit (maar dat is vrij normaal) en daarna steekt er een zandstorm op. De hele bazaar staat op z'n kop. Alles waait weg. Wij zitten op het balkon en zien zelfs een w.c.-rol voorbij komen. De luiken worden ijlings voor de winkels gedaan en iedereen spoedt zich naar huis. Het gaat zelfs regenen! Een unicum!

Beneden in de lobby zit iedereen ademloos naar buiten te kijken. Het personeel heeft nog nooit zo'n bui meegemaakt. "Is het nu nóg niet afgelopen?" vraagt de eigenaar verbaasd na vijf minuten. Het is inderdaad een fikse bui, want het blijft drie kwartier regenen.

Met een groepje van tien gaan we de straat op, op zoek naar een leuk restaurant. Bij "Panorama" kunnen ze ons niet helpen; ze hebben geen stroom. Slenterend over de Corniche (=boulevard) heffen we het schone lied "No power, no food" aan (vrij naar Bob Marley). Bij "Aswan Moon" beschikt men over een noodaggregaat. Het licht in het restaurant brandt, maar op het bootterras is het donker. Toch strijken we daar neer. Er worden kaarsjes voor ons ontstoken, die telkens uitwaaien. Maar we hebben in ieder geval voedsel en het is heel sfeervol.