Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips

Egypte 1992

Dag 13: vrijdag 6 november 1992

Tempel van Karnak

Mövenpick hotel

Platteland

Voor niks gaat de zon op

's Morgens huren we fietsen en rijden naar de Tempel van Karnak. Het is gelukkig rustig op straat, zodat we even aan de rijwielen kunnen wennen.

De tempel is zeer imposant. Hij heeft eeuwenlang onder het zand gelegen en is zodoende goed bewaard gebleven. D.w.z. de kleuren zijn eraf gesleten en het goudbeleg is er al eeuwen geleden af gejat, maar verder staat alles er nog. We worden wederom rondgeleid door Dr. Yes. De meesten dwalen op een gegeven moment van de groep af om foto's te maken. Dr. Yes wordt er wanhopig van! We lopen hem telkens in de maling te nemen door zijn malle accent na te doen: "Granit from Aswan, yes?" Net een groep baldadige schoolkinderen!

Op het enorme complex staat een klein tempeltje dat aan Hatsepsut is gewijd. Haar afbeeldingen zijn echter allemaal uit de muren gebeiteld door haar jaloerse halfbroer Tutmosis. Alleen de contouren zijn nog te zien. Op één van de wanden krijgt Hatsepsut het levenswater over zich heen gegoten. Bij mannen bestond het water uit levenssleutels (ankhs) en staffen. Doch Hatsepsut was "slechts" een vrouw, dus kreeg zij alleen ankhs over zich heen.

Op de terugweg krijgt Janny een lekke band. Sven geeft haar zijn fiets en springt zelf op een ezelkar. Zo rijden we terug naar de fietsenverhuurder. Janny krijgt een ander exemplaar en we rijden met z'n allen de stad uit. Op het platteland bezoeken we het Mövenpick Hotel: een Westerse (lees: Duitse) enclave. Het is er één en al decadentie. Ze hebben zelfs een privé dierentuin! Je kan er heerlijk ijs eten en dat doen we dan ook. Paul en ik laten een T-shirt maken met onze namen in hiëroglyfen-schrift en we kopen zwemkleding, alvast voor Hurghada.

Later maken Janine, Paul en ik een kleine expeditie naar een nabijgelegen dorp. De kinderen die we onderweg tegenkomen zijn geen lieverdjes! Ze trappen tegen de fietsen en één jongen probeert Janine van haar camera te beroven! Verderop komen we wat aardige kinderen tegen die ons hun geiten laten zien.

In een dorp ontmoeten we een jongeman die goed Engels spreekt. Hij brengt ons eerst naar een frisdrankzaakje. Daarna laat hij ons de boomgaarden en het suikerriet zien. Ondertussen vertellen wij van alles over Nederland en hij leert ons Arabische woorden. Hij nodigt ons uit op de thee.

Zijn huis bevat vele lege ruimtes, die gevuld zijn met vrouwen en kinderen. Middenin het huis bevindt zich de "opkamer" met prachtige pluche fauteuils. Een schoonzuster brengt de thee.

Wanneer we op willen stappen blijkt eens te meer dat voor niks de zon op gaat. We hadden de jongeman iets toe willen stoppen, maar voordat we daar de gelegenheid toe krijgen, vraagt hij zelf al om een presentje uit Holland. Wij hebben echter niets bij ons. Uiteindelijk geven we 5 pond, wat de jongen mopperend aanvaardt. Jammer dat het zo af loopt.