Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips

Egypte 1992

Dag 17: dinsdag 10 november 1992

Duiken

Met de hamer en de nijptang naar beneden

Een spannende dag: we gaan duiken! De instructeur met wie we gisteren gesproken hadden is helaas ziek geworden. Er gaat nu iemand mee die alleen Arabisch spreekt.

Op het kleine bootje gaat vier man personeel en de apparatuur mee. De zee is ruw en het is vrij fris. Vlakbij Clifton's eiland zien we opnieuw een dolfijn. Na anderhalf uur varen gaan we voor anker; niet ver van de plek waar we gisteren gesnorkeld hebben.

Na wat hannesen met flessen, vesten en gewichten is het zover. Achterover word ik het water in gekiept. Paul volgt. Ik probeer het mondstuk uit, maar krijg telkens water binnen. Spartelend bereik ik het trapje en leg uit wat er mis is. Sven zegt dat ik op de binnenkant van het mondstuk moet bijten, dan blijft het beter zitten. Dat is een hele verbetering. Ik kan nu gewoon ademen onder water, doch ik zink zo snel dat ik in paniek raak! De instructeur komt me te hulp en ik besluit het verder bij snorkelen te laten.

Paul heeft juist moeite met zinken. Er zijn niet genoeg gewichten, dus krijgt hij een hamer en een nijptang mee! Eindelijk verdwijnt hij onder water. Sven neemt mijn apparatuur over en duikt hem achterna.

Jannette en ik krijgen ondertussen Arabische les van een bemanningslid. Enige tijd later gaan we snorkelen en vissen voeren. Na een half uur komen de jongens boven, enthousiast over wat ze gezien hebben. Ze zijn tot op 20 meter diepte geweest.

Sven vraagt de instructeur of we naar een minder diep gedeelte kunnen gaan, om het nog een keer te proberen met Jannette en mij. Ik weet inmiddels hoe ik moet ademen, dus het gaat de tweede keer aanmerkelijk beter. De instructeur gaat met me mee. We blijven ongeveer 10 minuten onder water. Jammer genoeg zijn er niet veel vissen te zien. Wel koraal en (helaas) een heleboel afval op de bodem. Ik vind het een hele ervaring om over de bodem te kunnen lopen! Het lijkt wel een maanlandschap.

Jannette is nog onder wanneer ik naar de boot zwem. Ik besluit nog even in het water te blijven en naar Jannette te gaan. Doch de instructeur roept me terug. Het is tijd om naar de haven terug te keren. Sven en Jannette laten lang op zich wachten, wat kwaad bloed zet bij de bemanning.

Wijzelf zijn ook niet helemaal tevreden. De instructeur heeft ons nauwelijks les gegeven. Hij ging ervan uit dat we al eerder hadden gedoken. Dat had gevaarlijke situaties kunnen opleveren. Bovendien is de apparatuur ondeugdelijk. Van de vier sets die we bij ons hebben, zijn slechts twee compleet. Gelukkig is alles goed gegaan.

Het was een bijzondere ervaring, maar ik denk dat ik het voortaan bij snorkelen houd.