Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips

Egypte 1992

Dag 19: donderdag 12 november 1992

Catacombe van Kom-el-Shuqafa

Souk

Dagje Alexandrië

Om zeven uur vertrekken we samen met de groep van Doekle naar Alexandrië. De tocht door de woestijn is niet saai. Er staan grote billboards langs de kant van de weg en we zien dorpen in de verte. Na wat oponthoud zijn we om half twaalf ter plaatse.

We bezoeken de catacombe van Kom-el-Shuqafa. De tombes zijn van Romeinse oorsprong en gedecoreerd in een mengelmoes van stijlen. Het is grappig om te zien hoe de Egyptische stijl is nageaapt.

Vervolgens mogen we doen en laten wat we willen. Met een kleine groep gaan we eten in een restaurant dat wordt gerund door een bijna blind madammeke. Aanvankelijk denken we dat ze Française is, omdat er veel Franse gerechten op het menu staan en omdat er affiches uit Parijs aan de wanden hangen. Doch ze blijkt Grieks te zijn.

In Egypte zijn er veel rijke, Europese vrouwen die voor hun (jongere) minnaar een restaurant of hotel kopen. Wij 'verdenken' de Griekse dame daar ook van, hoewel we geen jonge minnaar zien. Er loopt alleen een norse ober rond.

Jan raakt in gesprek met een Egyptische journalist, Osama genaamd. Hij spreekt keurig Engels en vraagt of wij sterke drank voor hem willen kopen. Bier en wijn is wel te koop voor de gewone Egyptenaar, doch whisky e.d. is moeilijk te krijgen.

We gooien het in de groep en komen tot een besluit. Osama komt zaterdag om negen uur naar ons hotel. Dan gaan we per taxi naar de Tax Free shop. Op vertoon van ons paspoort mag ieder van ons drie flessen drank kopen. Natuurlijk betaalt Osama de kostprijs. Hij lijkt ons een betrouwbaar type.

"Misschien kan ik nog iets voor jullie doen. Willen jullie een rondleiding of zo?" zegt hij. Jannette haakt er meteen op in. Ze wil namelijk graag een gevangenis bezoeken. Osama begint te lachen, doch wil best aan het verzoek voldoen. Hij heeft zelf al een paar keer de gevangenis bezocht en vertelt er de wildste verhalen over.

Willy, Janine, Paul en ik scheiden ons af van de groep en gaan de stad in. Het is een ander soort stad dan we tot nu toe hebben gezien. De Griekse invloed is groot. De Franse eveneens, want straatnamen worden, naast Arabisch, in het Frans vermeld. We wandelen over de Corniche langs de Middellandse Zee en krijgen voor de verandering géén bedelende kinderen achter ons aan.

We bezoeken de Souk en kopen wat fruit. Bij een sapbar nemen we een glaasje granaatappelsap. 't Smaakt lekker fris. Janine en ik willen cheques innen, maar vinden nergens een geschikte bank. We laten het maar zo en gaan wat drinken in een duur hotel.

Om zeven uur vertrekken we en om half 12 zijn we bij het hotel terug. Ik ben het met Sven eens: Alexandrië is niet interessant. Althans, niet interessant genoeg om er een busreis van viereneenhalf uur voor te maken.