REISAFFICHE

Home Reizen Contact Site Map Zoeken

Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips



Egypte 1992

Hurghada vanaf de boot

Dag 16: maandag 9 november 1992

Snorkelen in de Rode Zee

Vissen voeren



Vandaag geen tempels, tombes of catacomben, doch een sportief gebeuren: we gaan snorkelen. Bij het ontbijt krijgen we drie plakjes cake-achtig brood en twee hardgekookte eieren. De eieren steken we bij ons: daar zijn de vissen gek op, heeft Sven ons verteld.

Met een busje rijden we even later naar de haven. De snorkels, flippers en maskers gaan mee. Met een motorbootje varen we anderhalf uur uit de kust. In de buurt van een eiland duikt er plotseling een dolfijn voor ons op! We gaan voor anker bij een rif. Het is een populaire stek, want er liggen nog meer boten.

We kleden ons uit en behangen ons met hulpmiddelen. Eén voor één springen we het water in. Het snorkelen gaat gemakkelijker dan ik dacht. Als je maar door je mond blijft ademen, dan is er niks aan de hand.

Sommigen krijgen de techniek niet te pakken en komen regelmatig hoestend en proestend aan de oppervlakte. Ook mensen met brillen hebben pech. Je kunt je bril namelijk niet ophouden, anders past het masker niet. Tenslotte heeft iedereen het een keer geprobeerd.

Ik vind het snorkelen ontzettend leuk. Er zijn veel mooie vissen te zien. Ze zijn helemaal niet schuw. Het ei komen ze uit je hand eten. Ergens in de diepte zie ik een mureen. Er wordt beweerd dat ze gevaarlijk zijn, maar dat is alleen het geval wanneer ze schrikken of gepest worden. Ze zien er wél afschrikwekkend uit met scherpe tandjes.

Na een uurtje snorkelen gaan we aan boord en varen naar een eiland. Daar mogen we een tijdlang zonnen en wat bijkomen van de kou. In werkelijkheid is het helemaal niet koud: 25 graden!

Om twee uur varen we weer uit en stoppen bij een ander rif. We krijgen 20 minuten snorkel-tijd. Het rif is niet zo interessant als het eerste. Ik zie wel weer een mureen; een jonkie deze keer.

Om vier uur moeten we terug zijn in de haven, dus de boot zet er flink de vaart in. Het water spat over het dek en wij zoeken beschutting tegen de wind door op de bodem te gaan zitten.

's Avonds kijken we in het hotel naar een videoband over duiken. De instructeur is langsgekomen en noteert een aantal gegevens. Vier mensen willen gaan duiken: Sven, Jannette, Paul en ik.

Later op de avond rijden we met een taxibusje naar de dorpskern. Daar stapt het merendeel van de groep uit bij een restaurant. Sven, Paul en ik rijden door naar de bank. Onze chauffeur toetert werkelijk om de twee tellen. Sven wijst hem subtiel op een bord met de aanduiding "verboden te toeteren". De chauffeur antwoordt: "Ik móet wel toeteren, anders zien ze me niet." "Ze zien je heus wel," vindt Sven. "Probeer het maar eens zonder getoeter." De chauffeur moet er om lachen, doch probeert het wel. Het getoeter is echter een gewoonte van hem geworden en hij kan het nauwelijks laten!

We voegen ons bij de rest van de groep, in restaurant Nivi. Sven neemt een visschotel en ontfermt zich daarna over de restjes die overblijven van de andere eters. Die jongen kan enorme hoeveelheden voedsel op, zonder een grammetje aan te komen. We zitten er met verbazing naar te kijken! Niemand heeft veel trek, zodat de ober bezorgd komt informeren of we het niet lekker vinden.


<-Vorig hoofdstuk: dag 15 Volgend hoofdstuk: dag 17->
Home Reizen Contact Site Map Zoeken

Valid HTML 4.01 Transitional