Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips Foto's

Madagaskar en Mauritius 2006

Dag 12: zondag 22 oktober 2006

Wandeling door Fianarantsoa

Schoolcollecte?

Tja, je moet altijd uitkijken met rauwe groente in een tropisch land. Ik heb gisteravond crudité gegeten en ben nu acuut aan de race. De verkoudheid neemt gelukkig al af. Ik heb in ieder geval geen koorts meer.

Op de veranda wachten we het vertrek af, kijkend naar kerkgangers die in een lange rij voorbijtrekken. De vrouwen en meisjes hebben kleurige jurken aan. Hun haar is kunstig ingevlochten. Sommigen houden een parasolletje boven het hoofd, hoewel het bewolkt is. In de verte zijn er weer brandhaarden te zijn. Wat zonde.

Vlak voor vertrek komt een vriendelijke meneer mijn zaklampje brengen. Dat had ik op de kamer laten liggen.

Iedereen is weer mooi op tijd aanwezig, dus we kunnen gaan. We rijden het nationale park uit en komen op een hobbelige zandweg met verkeersdrempels. Mange neemt elk obstakel op zijn bekende, beheerste wijze.

Math vertelt het één en ander over wetenschap en onderverdeling van het dierenrijk in soorten en families. Hij is opgetogen dat ze gisteravond de vetstaartmuislemuur hebben gezien. Zoals de naam al doet vermoeden, slaat het beestje voedingstoffen in zijn staart op.

We komen door een vlakke streek, waar minder rijstvelden zijn. De streek waar we naartoe rijden, schijnt een stuk droger en warmer te zijn dan we tot nu toe gewend zijn. Dat merken we al wanneer we onderweg in een eenvoudig dorpje stoppen. De dorpsjeugd wordt een beetje baldadig van onze komst.

Om half twaalf, vroeger dan verwacht, komen we aan bij het hotel in Fianarantsoa. We horen het middaggebed vanuit een moskee, maar er zijn ook kerken en zelfs een statige kathedraal. Vanuit het hotelraam kijken we op een weelderig begroeide binnenplaats. Daarachter ligt een middelbare school.

Even later gaan we op pad. Vlak voor het hotel staat een stel vasthoudende bedelkinderen. Wanneer we die eenmaal van ons afgeschud hebben, worden we verder met rust gelaten.

"Fian" lijkt ons een welvarende stad. De bewoners zien er goed uit en we zien zelfs een paar hippe scootertjes voorbij flitsen.

We bezoeken hotel Soafia, wat een heel maf hotel zou zijn. Dat klopt ook wel: de buitenkant lijkt op een Chinese tempel. Binnen schijnt het een chaos aan stijlen te zijn. Helaas kunnen we dat niet zien, want het is gesloten.

We slenteren een tijdje door de stad en komen langs een markt, waar muziek gedraaid wordt van Simply Red. Omdat het zondag is, zijn de meeste winkels gesloten.

Terug in het hotel gaan we op de binnenplaats zitten met thee (ik) en bier (Paul). Later op de middag gaan we naar Haute Ville (= de bovenstad). Het ligt inderdaad nogal "haute": over een steile weg met kasseien klimmen we naar boven. Het is onderweg een drukte van belang, want ergens beneden ons wordt een popconcert gegeven door de populaire groep Lola.

We vallen wel op tussen de Malagasy jongeren. Eén man vraagt zelfs: "Wat wilt u hier?" wanneer ik stilsta om een foto te maken. Het is me al eerder opgevallen dat de Malagasy er niets van begrijpen waarom wij hun land willen bezoeken.

Bovenaan de heuvel wordt de straat een stuk smaller en worden we opeens omringd door kinderen die heel goed Frans en Engels spreken. Een jongetje, Eric genaamd, blijkt een gewiekst ventje te zijn. Hij pikt de Nederlandse woorden die Paul hem leert heel snel op en test ze vervolgens op mij uit. "Goedemiddag. Hoe heet jij?" klinkt het accentloos. Ik vind het komisch, maar heb het vermoeden dat hier iets achter steekt.

We worden door een groepje kinderen langs allerlei bezienswaardigheden geloodst en dan is het opeens: "Ik houd een collecte voor onze school. Wilt u doneren voor schoolmeubelen?" Paul maakt zich ervan af door te zeggen dat zijn geld op de hotelkamer ligt. Tegen het gehaaide meisje wat bij mij komt bedelen, zeg ik dat ik vanuit Nederland geld zal over maken. Dat ben ik ook zeker van plan, maar niet noodzakelijker wijze voor schoolmeubelen. "No problem," zegt het meisje en gaat er meteen vandoor.

We komen langs de school waarvoor "gecollecteerd" wordt. Op het schoolplein staat een klein huisje. Een vrouw en twee peuters (een jochie van anderhalf en een meisje van hooguit drie) staan in de deuropening. De peuters rennen meteen op ons af. Het jochie gaat al snel weer naar moeder terug, doch het meisje loopt nog een hele tijd zwijgend achter ons aan.

We zijn nu op het hoogste punt, wat voor sommigen wellicht het hoogtepunt is, want om ons heen wordt er aardig geflikflooid door jonge stelletjes die hier het "uitzicht" bewonderen. Het namiddag licht heeft een mooie uitwerking op de stad en op een nabijgelegen kerkje.

Op de terugweg komen we langs een ruïne en worden meteen weer lastig gevallen door collecterende kinderen. Ik vind het opvallend dat deze kinderen zo goed Engels spreken. Ze gaan naast het "collecteren" dus wél naar school en brengen het geleerde meteen in praktijk! Dat is toch een positieve kant van het verhaal.

We gaan terug naar het hotel en rusten uit op de kamer. Om een uur of acht gaan we eten op de binnenplaats. Ik heb de hele dag gevast en probeer nu voorzichtig een pannenkoek met banaan. Ze hebben hier ook heerlijke pizza's, waar ik best trek in heb. Daar kan ik me, gezien m'n darmproblemen, beter niet aan wagen!