Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips Foto's

Madagaskar en Mauritius 2006

Dag 14: dinsdag 24 oktober 2006

Wandeling door Isalo National Park

Cascade des Nymfes

Dans en zang bij het kampvuur

Op kamp

's Nachts hoorde ik honden huilen en blaffen. Voor het eerst hebben we last van muggen. We hebben de klamboe neergelaten.

We ontbijten vluchtig in het restaurant. Alles loopt op rolletjes in de keuken. Bedienend personeel in restaurants is hier over het algemeen heel beleefd en attent.

Na het ontbijt rijden we met de bus in een uurtje tijd naar het Isalo National Park. Bij de ingang van het park wijst Jacques, onze gids, ons op de canyons tussen de rotsen. De linker heet "Canyon des Makis" en de rechter "Rats Canyon". De groep wordt weer in tweeën gesplitst: een "sterke" en een "softe" groep. De softe groep bezoekt alleen de Makicanyon.

We wandelen eerst over een akker. Naast Jacques loopt er nog een andere "gids" mee: een jochie van een jaar of acht. Hij wandelt stilletjes naast ons voort op z'n blote kakkies.

We verdwijnen het woud in en moeten af en toe wat klauteren over rotsen en stenen. De gids en mini-gids steken ons een handje toe. Het is een drukte van belang op de paden. Eigenlijk is het te smal voor zoveel volk, maar iedereen wil nu eenmaal de lemuren zien en die zijn 's morgens actief.

We zien een paar prachtige, witte lemuren met zwarte gezichten. Ze hebben, zoals gebruikelijk, een hele lange staart, maar ook opvallend lange ledematen.

Over stenen en rotsblokken dalen we af naar een poeltje, waar een klein watervalletje in uitmondt. Hier splitst de groep. De sterke groep (ook wel aangeduid als "Bikkelgroep) gaat een lange tocht maken over een bergkam, terwijl de softe groep ("Smikkelgroep") via een toeristische route naar de kampeerplek gaat. Spontaan ontstaat er nog een subgroep, die nog een stukje bergopwaarts gaat en dan terugkomt bij de poel.

Paul gaat mee met de subgroep. Ik blijf met een aantal anderen wachten op de open plek, want ik weet niet zeker of mijn schoenen geschikt zijn voor het klauterwerk. Het kleine gidsje blijft bij ons en wijst ons op een groepje lemuren. Ik zie een slangetje bij het water, wat onmiddellijk enthousiast gefotografeerd wordt door iedereen.

Na een uurtje komt de subgroep terug. Ze hebben mooie dingen gezien: een andere poel, een canyon, een groepje lemuren en een vlinder. Het was de moeite waard.

Langs een stroompje verlaten we het woud. Ik zie in het voorbijgaan een kikkertje in een boomholte. Over een vlakte met rijstvelden lopen we terug naar de bus. Een vrouw is rijst aan het planten en vindt het maar raar dat wij foto's van haar willen maken. We komen langs een groepje zeeboes met twee kalfjes. Jacques wijst ons op een lichtgele kameleon. Ongelofelijk dat die gidsen zoveel beestjes weten te spotten! Wanneer je vraagt hoe ze dat doen, luidt hun standaard antwoord: "I have special eyes".

Het mini-gidsje krijgt onderweg het één en ander toegestopt. Paul geeft hem een pen en hij heeft van Kees een plastic vorkje gekregen. Op de parkeerplaats picknicken we onder een boom. Het mini-gidsje krijgt een tomaat en een broodje. Hij laat het glunderend aan zijn vriendjes zien.

Met de bus rijden we naar Ranohira (Rano= water, hiro= maki) om water en frisdrank in te slaan. Daarna rijden we door naar een parkeerplaats bij een ander gedeelte van het nationale park. Het is ongeveer 800 meter lopen naar de kampeerplek. De dragers sjouwen onze spullen, terwijl wij ons dagrugzakje de helling op dragen. Het is een steile klim en het is bloedheet. Gelukkig is er een soort trapje aangelegd.

Opeens zien we in de diepte een kringetje blauwe tenten staan. Mooi, de tenten zijn al opgezet! Nu nog een klein stukje lopen en dan zijn we er. Wanneer we in het kamp zijn aanbeland neemt iedereen een tent in gebruik. Er ligt een schuimrubberen matrasje in.

Onder een afdak staan twee lange, houten tafels met zitbanken. Daar nemen we plaats en drinken wat. Ik ga naar het toilet op zoek. Bij het passeren van het douchehokje wordt net de deur opengegooid. In de deuropening staat een kletsnatte man die net zo erg van mij schrikt als ik van hem! Het pleehok is eenvoudig, doch volstaat.

Wanneer we een beetje uitgerust zijn, wandelen we met z'n allen naar Cascade des Nymfes. De waterval ligt zo'n 700 meter verderop. We lopen over een betegeld pad met wat trappetjes. Het koele water van de waterval is weldadig. De Bikkelgroep komt net terug van hun lange tocht en neemt ook een verfrissende duik.

Het is prachtig om op je rug te drijven en tegen de groene hellingen op naar boven te kijken. Ver boven je uit torenen de bomen. Het lijkt alsof je alleen op de wereld bent, maar schijn bedriegt! We zijn beslist niet de enige toeristen op deze plek: op de rotsen zitten groepjes Fransen en Amerikanen. Een Fransman wordt door zijn ongeduldige gids in rap tempo over de rotsen "gejaagd". Hij wil eigenlijk even gaan zitten, maar daar wil de gids niets van weten!

Terug in het kamp heb ik de behoefte om alleen te zijn. Ik zoek een mooi plekje aan het water, dat langs de camping stroomt, en ga op een rotsblok zitten schrijven. Af en toe onderbreek ik m'n werk om naar de vogels te kijken.

Later op de middag maken Paul en ik een ommetje door het park. We ontdekken insecten, vlinders, vogels en een kleine hagedis. Aan de oever van het riviertje zitten twee kingfishers. Eén is daadwerkelijk aan het vissen. Als hij een visje meent te zien, duikt hij er als een speer op af. Fascinerend. Paul maakt een paar foto's met de telelens.

Terug in het kamp wacht ons een aangename verrassing: er staat een fles gemberrum voor ons klaar, wat een heerlijk drankje blijkt te zijn. Verder worden we verwend met een groentesoepje, rijst met ravitoto en schijven ananas. En we hebben nog een floorshow ook! Er blijkt talent te zitten bij de dragers en het keukenpersoneel. Een klein groepje muzikanten speelt en zingt rustige liedjes rond het kampvuur. Het is heel sfeervol.

Op tafel staan kaarsenstandaards gemaakt van plastic literflessen. De bovenkant is eraf gesneden en omgekeerd in de fles gezet. De kaars staat in de "tuit". Misschien vragen kinderen daarom steeds om lege flessen!