Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Evaluatie en tips Foto's

Madagaskar en Mauritius 2006

Dag 17: vrijdag 27 oktober 2006

Vogelexcursie in mangrovebos

Wandeling door Ifaty

Vogels, baobabs en Punch Coco

Om zes uur 's ochtends verzamelen we op het strand. Er staan twee mannen klaar, in knalrode Hawaïhemden. Eén ervan is de gids die we gisteren gesproken hebben. Ze duwen een smal, houten bootje de zee in. We trekken snel onze schoenen uit en klimmen aan boord. De mannen punteren tegen de stroom in. Het bootje is niet helemaal lekdicht, dus Paul moet af en toe hozen met een door midden geknipte plastic fles.

Het is een mooie tocht. We zien al een aantal vogels en varen langs armoedige dorpjes, vervallen hotels, luxe vakantiehuisjes en vissers, die met vereende kracht hun netten binnenhalen. Na 2,5 uur punteren komen we in het mangrovebos aan. De punters bergen hun stokken op en halen peddels tevoorschijn. Daarmee kunnen ze in langzaam tempo tussen de bomen door varen.

Zonder dat de gids ons erop hoeft te wijzen, zien we direct al een heleboel vogels. Het zijn voornamelijk reigers: de witte, de zwarte, de blauwe en de zilverreiger. Ook zien we een kwak, verschillende oeverlopers, de kingfisher en de paradijsvogel. Het is echt de moeite waard. We zien ook een vogel die op een valk lijkt, maar naar de snavel te oordelen is het geen roofvogel. De gids kent alleen de Malagasy naam.

Nadat we alle vogelsoorten meerdere keren gezien hebben, gaan we aan wal. De mannen zetten een zeil op het bootje. Het zeil wordt gehesen en de terugreis vangt aan. In het begin gaat het lekker vlot. Dan neemt de snelheid plotseling af. De mannen plegen overleg in het Malagasy. "De wind is gedraaid," zegt de gids tegen ons. Op volle zee moet het zeil gereefd en andersom geplaats worden. Behendig gaan de mannen aan de slag. Wanneer het zeil voor de tweede maal gehesen is, gaat het volle kracht vooruit. We varen verder uit de kust dan op de heenweg en hoeven zodoende niet de ronding van de baaien te volgen.

Om elf uur zijn we terug. We gaan onder een parasol liggen en lopen af en toe de zee in. Het water is iets koeler dan gisteren. Later op de middag maak ik een ommetje in de omgeving met Monique en Willy. Paul blijft bij de bungalow in de hangmat hangen. Hij is met buurman Henk getuigen van een grappig scènetje. Een lesser perrot komt op Henks balkon zitten en blijkt een merkwaardige tic te hebben. Hij haalt met zijn snavel de wasknijpers van Henks wasgoed af en gooit het wasgoed vervolgens op de grond!

Ondertussen ben ik met de twee meiden op weg naar het dorp. We lopen over een stoffig zandweggetje. Opeens stiert er een man zijn huis uit, met een theepot in zijn hand, en vraagt of wij naar het Baobabbos gaan. We voelen al aan dat hij zich op wil werpen als gids en daar hebben we geen behoefte aan. "We wandelen gewoon wat rond," beweren we.

Ifaty is een klein, armoedigogend dorpje. Aan weerskanten van de stoffige hoofdstraat staan sjofele marktstalletjes en hutjes van riet. Over de weg denderen regelmatig ossenkarren voorbij, meestal gemend door kinderen.

Dan zien we een bord waarop het Baobabbos staat aangegeven. Monique wil er een foto van maken. Opeens duiken er zes kinderen op, die met veel bravoure bij het bord poseren. Natuurlijk willen ze een snoepje, maar met het bekijken van de foto op de display zijn ze ook tevreden.

We slaan de aangegeven weg in en komen langs allerlei merkwaardige bomen en planten: Baobabs met hun dikke, grijze stammen, enorme cactussen en bomen met een wirwar aan dunne takjes. In de verte horen we een koor "Ald lang syne" zingen met een Malagasy tekst. Dat werd ook gezongen door de muzikanten bij het kampvuur in Isalo National Park. Ik heb de indruk dat het hier een religieus liedje is.

We komen aan bij de ingang van het bos. Er moet entréegeld voor betaald worden. Daar hebben we geen zin in. Bovendien is het al tegen vijven. Om zes uur is het donker, dus we willen voor die tijd terug zijn bij het hotel.

Via een andere route lopen we terug. Dit is een beter gedeelte van het dorp. Er staan een school, een bibliotheek, een discotheek en een souvenirwinkeltje. Een vahaza komt voorbij op een quad en vraagt de weg aan een plaatselijke schoonheid met rastavlechtjes. Het meisje stapt zonder aarzeling achterop en ze stuiven weg.

Ik spreek met de meiden af dat we iets gaan drinken in de hotelbar, maar de bar is nog dicht. Gisteren hebben we een heerlijk drankje ontdekt: Punch Coco, een mengsel van kokosmelk en rum.

Totdat de bar opengaat, liggen Paul en ik op een ligstoel aan het strand. Op het strand wordt met een aantal dingen geleurd. Kinderen lopen met kralenkettingen, maar ze zijn niet agressief in hun verkoopmethode. Meestal zijn ze met z'n allen aan het spelen of zwemmen. Gisteren waren ze bezig met een fietswiel, dat ze gebruikten als hoepel. Daarnaast lopen er wat dames rond die massage willen geven.

Naast het hotel zit een leuk strandbarretje, waar ze Punch Coco hebben, horen we van een groepsgenoot. Dat moeten we uitproberen! We gaan er met een aantal mensen naartoe.

Wanneer we aankomen, zit de tent tjokvol hoertjes, maar die gaan er snel vandoor. Onze groep bestaat voornamelijk uit meiden en dat is natuurlijk niet interessant voor hen. De dames nemen allemaal een cocktail, de heren houden het op bier. Mijn Punch Coco is heerlijk romig.

Wanneer we gaan eten, splitst de groep zich in tweeën. Een aantal mensen gaat in het dorp eten, Paul en ik eten met Willy en Monique in het restaurant van het hotel. Aan het eind van de avond betalen we alvast de hotelrekening, want we vertrekken morgen in alle vroegte. Ondanks dat we de helft van ons vakantiebudget zijn kwijtgeraakt in Moramanga, komen we aardig uit met het geld. In Mauritius kunnen we weer pinnen.

We liggen al vroeg in bed, maar veel nachtrust krijgen we niet. Vanavond is het disco-avond in Ifaty en we horen twee verschillende discobeats door elkaar heen.